Antika Müzayedesi. Bir salonda toplanmış insanlar Çok şık giyinip kuşanmışlar Kürsüdeki adamın idaresinde Değerli eserlere sahip olmak için Birbirleriyle kıyasıya yarışıyorlar Peş peşe satılıyor değerli tablolar Porselen tabaklar, lambalar, vazolar Satın alabilenler gururla gülümsüyorlar Bana hep itici gelmiştir şu antikalar Değerli oldukları için çok iyi korunurlar Gözü gibi bakar onlara sahip olanlar Bir gün gözünü yumunca sahipleri El değiştirip başka birinin göz bebeği olurlar Kim bilir kaçıncı sahiplerini dünyadan yolladılar Dört yüz yıllık bir lamba halâ sapa sağlam duruyor Onu yapan ustanın kim olduğunu kimse bilmiyor En çok yaşayan insan yüz yaşına kadar yaşıyor Bir porselen vazo yüzyıllara meydan okuyor Sevemedim, sevemiyorum bir türlü antikaları Hepsi buram buram ölüm kokuyor. Haziran 2004 ********************************************************* Adam gibi.......................! İnsanlar hayata veda edip gittiğinde Unutulmaya mahkumlar. Canından kopan canları Toprağa verip Devam ediyor yaşamaya analar Büyük aşklarını yitiren aşıklar, Bir süre sonra yeni aşklara Yelken açıyorlar. Acılar zamanın çarkları arasında Ezilip toz olup Öğütülüp yok oluyor. İnsanların hafızaları zayıf Çabuk unutuyor. Yok oluştan yıllar sonra Bir seveninin, bir dostun Yaşamının bir anında, Hatıraların tozlu ambarından Çıkıp gelebilmek Yüreğinde bir sıcaklık Burnunda bir sızı Gözünün pınarından süzülen Bir damla yaş olabilmek Bence bunu başarabilenin hakkıdır Ben adam gibi yaşadım diyebilmek. 28 Şubat 2005 ************************************************************* Babama....................! Çocukken çok kızardım sana Vakit ayırmıyorsun diye bana Anlam veremiyordum Gece gündüz çalışmana Genç oldum bozulmaya başladım Akıl vermene bana Ben de biliyordum, anlıyordum İyiyi, kötüyü yanlışı,doğruyu Devir senin devrin değildi Gençler artık senin gençliğindeki gibi Cahil ve saf değildi Benim için bu kadar kaygı duyman Hiç de mantıklı değildi Sıkıyordu ön görülerin, nasihatlerin Seni hep ayıp olmasın diye dinledim. Yıllar geçti yaşım ilerledi Dediklerinin hepsi bir bir başıma geldi Önceleri tesadüftür dedim gülüp geçtim Sonra haklı olduğunu kabullendim Hele baba olunca iyice sana benzedim Devir bizim devrimiz gibi değil baba Aklım gidiyor zarar gelecek diye yavruma Karşıma alıp nasihat ediyorum Aman yavrum dikkatli ol diyorum Benim sana baktığım gibi bakıyor yüzüme Kulak asmıyor hiçbir sözüme Ben doğruyu yanlışı biliyorum baba diyor Laflarımı kulak arkası ediyor Devir değişti baba şimdiki gençler hiç söz dinlemiyor. Ne yapacağımı bilemiyorum, çok korkuyorum Tam ihtiyacım olduğunda sana Yoksun yanımda, Ne olurdu biraz daha yaşasaydın Yol gösterseydin bana. Yaşarken bilemedim kıymetini Eğer duyabiliyorsan sesimi Babalar günü hatırına Ne olur affet beni baba.  22 Haziran 2004 ************************************************************* Anneme Bir güne sığdırmak mümkünmü annem seni On iki yıl geçti sen bu dünyadan göçüp gideli Unutmadım kokunu, deniz rengi gözlerini Özlüyorum koruyan, kollayan sevgi dolu yüreğini Gittiğine toprak olduğuna kim inandırabilir beni Yaşıyorsun anne mezarında açan çiçeklerde Görüyorum güzel yüzünü bana gülen gözlerini Bir gün gelecek kavuşacağız bitecek ayrılığımız Yine saracaksın beni kollarınla basacaksın bağrına Mermerle çevrili bahçemizde çiçek olup açacağız. 9 Mayıs 2004 ************************************************************* Bazen,bazı,yada, kimi, kiminin, kimine,........! Bazen en güçlü haykırıştır sessizlik Duymayı bilene sessizliğin sesini. Bazen umutsuzluğun derinliklerinden Çığlıkları yükselir ama duyulmaz umut Bazen bir sigaranın dumanında Yada bir yudum çayın deminde Yakalanır mutluluk Kimine servet, mal, mülk verir huzur Kimi dingin bir ormanda yada Bir deniz kenarında Dalgaları dinleyerek huzur bulur. Bazı göz okyanusa bakar su görür Bazı göz bir damla suda okyanus görür Kimi baharda kırlarda açan rengârenk çiçekleri Neşeyle koşuşan kuzuları seyretmeyi sever Kimi çiçeği vazoda, kuzuyu fırında sever. Kimi ömrü boyunca havanda su döver Buna kader der hep kadere söver. Kiminin bütün ömrü sanki bir gündür. Kiminin bir günü sanki koca bir ömür. Ekim 2004 ************************************************************* Bekleme.........! İçinden geliyorsa birisi için bir şeyler yapmak yap. Sevgi vermek istiyorsan birisine ver. Fedakarlık etmek istiyorsan birisi için et. Çabalaman gerekiyorsa güzel şeyler için çabala. Sana kötülük edene iyilik etmekse senin doğrun et. Sevdiğinin peşinden koşman gerekiyorsa koş. Yardım isteyenden yardımını esirgeme Hayatın boyunca mutlu olmak, kırılmamak Hep dimdik ayakta kalmak yıkılmamak istiyorsan Asla karşılık ve vefa bekleme.  Haziran 2004 ************************************************************* Beyaz Güvercin......! Bir beyaz güvercin çizmişler Gagasına da narin bir zeytin dalı iliştirmişler Sonra da buna özgürlük ve barışın işareti demişler Şöyle bir dikkatli bakıp, biraz düşününce insan Güler geçer buna, tam aksini bas bas bağırır anlayana. Özgür olan gri sokak güvercinleridir Beyaz güvercinler cinstir Özenle üretilir beslenir Mal gibi alınır satılır Sahibinin canı istediğinde Birkaç saatliğine uçurulur Sonra yine kümese tıkılır Bu da yetmez çalınmasın diye Kümesin kapısına asma kilit takılır. O güzelliğinin bedelini öder esaretiyle Nesiller boyunca türünü sürdürenleri Mahkum olacaktır bu kadere. Şimdi gelelim şu gagasına iliştirilen Narin zeytin dalına, bilinmez acaba Motife uysun diye mi böyle narin çizilmiş Yoksa gücü gizlenmek mi istenmiş. Zeytin yüzyıllardır farklı değeri olan Tam bir aristokrattır. Debdebeli, saltanatlı bir ağaçtır. Kök saldığı topraklara gücünü katmıştır Kıyaslanamaz ne meşeyle ne gürgenle Ne çamla ne de kavakla O kendisine hizmet ettirdiği insanlara Kendi istediği kadarını verir Diğerleri insanlara yakacak odun olur Canını verir. Tıknaz gövdesi kendine özgü dalları Bambaşka yapraklarıyla kendini Diğerlerinden soyutlamış Bu da yetmemiş insanlar onun gibi yeşile Zeytuni demiş bir renk tonuna adını vermiş. Her devirde ekonomide geçer akçe olmuş Saygın yerini hep korumuş Ona bakıp hizmetini görenler Başkalarına hedef olmuş Ne gariptir çevresinde yerleşen Nice medeniyetler yerle bir edilip Yok olmuş ama o hep kollanmış Özenle korunmuş. Şimdi bir daha bakalım şu sembole Yakışıyor mu hiç üzerine yüklenen O iki büyük değere......? Şubat 2006 ************************************************************* Bilemedi. Gözü vardı görmeyi bilemedi Kulağı vardı duymayı bilemedi Burnu vardı koklamayı bilemedi Dili vardı tatmayı bilemedi Teni vardı dokunmayı bilemedi Kalbi vardı sevmeyi bilemedi Beyni vardı düşünmeyi bilemedi Yetmiş yılı harcadı yaşamayı bilemedi Ot gibi geldi , ot gibi gitti  Mayıs 2004 ************************************************************* Bilemiyorum.........! Suya düşmüştü bir arı, çırpınıyordu, boğuluyordu, Elimi uzattım ölümden kurtardım, parmağımı soktu. Ağacın üzerinde kalmıştı bir kedi korkuyla titriyordu Ağaca çıktım, kucağıma aldım aşağı indirdim kolumu tırmaladı Üç köpek saldırmış cılız bir sokak köpeğimi parçalıyordu Daldım aralarına onlara gücü yetmeyen o cılız it beni ısırdı Yuvadan düşmüştü bir karga yavrusu, besledim doyurdum Ölümden döndürdüm, biraz palazlandı gözümü gagaladı Bir garibana çelme takıp düşürmüştü bir adam tutup kaldırdım Ayağa kalkar kalkmaz yumruğu benim gözüme patlattı. Zorda kalmıştı bir başkası, destek oldum, kolladım, korudum Düze çıktı, biraz kendini topladı, ilk kenara ittiği ben oldum Adam yerine konulmuyordu bir başkası, elinden tuttum Kediydi , önüne büyüteç tuttum, aslan yerine koydurttum Kendide inandı, kendini aslan sandı, beni parçalamaya kalktı Bu nasıl bir dünyadır anlamıyorum, bir anlam veremiyorum Acaba ben mi yanlış yapıyorum, onu da bilemiyorum Bilen varsa beri gelsin, benim aklım durdu artık. Biri sevabına ne olur bana bir akıl versin. Haziran 2004 ************************************************************* Bir Adam ......! Çıkarları için her şeyi yapardı, paraya tanrı gibi tapardı Her devrin adamıydı, yükseldi, paralandı, tanındı Yüzüne güldüklerinin arkasından kuyularını kazdı Daha otuz beşine, gelmeden o artık önemli bir adamdı. Artık onun da etrafında yağcıları, şakşakçıları vardı Mutluluktan uçuyor, açılmaz denen kapıları açıyordu Etrafa su gibi para saçıyordu, zaman akıp geçiyordu Yıllar geçti yaşlandı, yavaş yavaş etrafındakiler azaldı Sonra döndü geriye bir baktı, her şeyi elde etmişti ama Bir yerde bir hata vardı , düşündü, sorguladı, yargıladı Sonunda karara vardı, o hiç kimsenin sevmediği bir adamdı O hep insanları, insanlar hep onu kullanmıştı, şimdi elinde Onursuz, şerefsiz, içi bomboş bir ömür kalmıştı. Çok parası, çok malı vardı ama tek bir dostu yoktu Bir başına yapayalnız koskoca bir evin içinde ölümü bekliyordu Acıma duygusundan yoksun, sevgisiz kalbi artık tekliyordu. Bir gün kalbi durdu , ne gariptir o gün yalnızlığı son buldu Yanına yaklaşmayan, ona bulaşmayan bir sürü insan koşuştu Cenaze törenine geldi, onu öven sözler söylendi, haklar helâl edildi. Tabutu omuzlar üzerinde taşınarak mezarlığa kadar gidildi. Mezarına herkes, kürek kürek toprak attı, çelenklerle üzerini kapattı Yanık sesli hafızlar dualar okudu, mezarına sular döküldü Akşam yemekler yapıldı helvalar kavruldu, dualar okundu Herkes büyük bir coşkuyla bu işleri yapıyordu, neden mi? Nedeni çok basit, millet bir mikroptan daha kurtuluyordu.  Mayıs 2004 ************************************************************* Bu Sabah Aynada Yüzüm Yoktu......! Bu sabah kalkıp girdim banyoya, yüzümü yıkayıp baktım aynaya. Yüzümü göremedim banyodaki aynada, telâşlandım döndüm odaya Baktım yatağımda karım uyuyordu, kızımın odasına koştum o da uyuyordu. Birden bir korku duydum, tekrar banyoya koştum, korkarak baktım aynaya Aynada kimse yoktu, sadece arkamdaki duvar görünüyordu, ayna boştu Tanrım neler oluyordu, yoksa söylenenler doğrumuydu? İnsanlar öldükten sonra ruhları evlerine geri mi dönüyordu? Peki ben dün öldüysem karım ve kızım nasıl bu kadar rahat uyuyordu? Bedenime baktım yoktu, koluma çimdik atıp bu kâbustan kurtulmak istedim Onu da yapamadım çünkü çimdik atacak elimde yoktu. Gerçeği kabullenmek zorundaydım, ben ölmüştüm, evimdeki ruhumdu. Ama sevdiklerim benim ölümüm sonrası nasıl bu kadar mutlu uyuyordu? Bu kadar mı önemsizdim onlar için, bu kadar mı değersizdim? Tamam arkamdan yas tutmalarını ben de istemezdim. Ama bu kadar da vefasız olacaklarını beklemezdim. Yaşamımı sorgulamaya başladı bedenimden ayrılan ruhum. Ben iyi bir çocuk, saygılı bir genç, sevgi dolu bir yetişkin olmuştum. Evimden hızla uzaklaştım dostlarımın evlerini bir bir dolaştım Değişen hiçbir şey yoktu, kimi halâ uyuyor, kimi kahvaltı ediyordu. Son bir ümitle mezarlığa koştum, bakındım sağa, sola mezarımı buldum, Bir kere daha, yıkıldım, kabarık bir toprak, topak topak, üzerinde birkaç kuru yaprak. Baş ucunda bir küçük tahta parçası, ben bu kadar vefasızlığı hak etmemiştim açıkçası Ama artık elimden gelecek bir şey yok, zaten elim de yok, boşlukta dolanan bir ruhum Ölümden sonrada hayal demek bana, yaşarken özlem duyduğum huzurum. Keşke ölümle her şey son bulsaydı, keşke ruhum buralarda olmasaydı Vallahi bu kadar yıkılmazdım , gideceğim yer cehennem olsaydı, Sevdiklerimin, eşimin , dostumun vefasızlığına şahit olmak kadar Cehennemin en harlı ateşi bile eminim ruhumu bu kadar yakamazdı.  Mayıs 2004 ************************************************************* Çelişki.....! Ne gariptir insan oğlu, Özde aynı olan şeylere farklı tepkiler verir Sevdiği kadının saçlarını koklar, öper, okşar, hislenir. Aynı kadının yaptığı yemeğin içinden çıktımı. Aynı kadının saçı, midesi kalkar tiksinir. Saç teli aynı saç telidir sadece yeri değişmiştir. Baştayken imrenilen başı terk edince iğrenilen olmuştur. Öpmeye doyamadığı dudaklar insanı duygulandırır. Aynı dudakların değdiği çay bardakları mide bulandırır Karışmasın diye kaşıkları farklı yerlere konur ayrılır. Ama bardağa değende, öpülende aynı dudaktır. Örneklemeye devam edilebilir daha çok örnek var. Hem de bunlardan çok daha çarpıcıdırlar. Ancak yazıya dökülmez zira pek yakışık almaz. Biz dönelim konumuza, biraz sorgulayalım. Acaba aşk mıdır iğrenme hissini ortadan kaldıran? Eğer öyleyse, aşk bir var olup bir yok olan bir şey mi? Yok ba************************************************************ Delinin Zoru .................! Cenaze töreninde Ahlâksız namussuz olduğunu bildiğimiz Bir adamın ardından İmamın nasıl bilirdiniz sorusuna İyi bilirdik der üç kere tekrar eder Tanrının huzurunda yalancı şahitlik ederiz. Oysa ne hoş olurdu değil mi bir cenaze töreninde İmam sorduğunda bu soruyu Dürüstçe cevaplaya bilse cemaat Rezil herifin biriydi.....! diyebilse. Sonra imam hakkınızı helâl ediyor musunuz dediğinde Haram olsun diye bağırabilse dürüstçe. Şimdiye kadar hiç rastlamadım, Hiçbir cenazede Böyle dürüst davrana bilen Tek bir kişiye Nedeni ölüye olan saygıdan mıdır acaba? Yoksa sonrasından duyulan kaygıdan mı? O üzgün ifadelerin nedeni nedir peki? Geberip gitsin diye dua eden yakınları Ondan kurtulduğu için mutluluktan uçan mağdurları Neden sahte bir hüzün yüklerler yüzlerine? Neden kara gözlükler takarlar ağlamayan gözlerine? Ölen göremeyeceğine göre, bu komedi oyun Niye sergilenir? Kime? Ne gibi bir menfaat için acaba insanlar. Yalan söylerler göz göre tanrıya bile. Hiçbir zaman doğrular söylenemeyecekse Bu sorular niye sorulur inatla her cenazede?  Şubat 2005 ************************************************************ Deniz, dalgalar,........................... Kumsala vuran güçlü dalgalarıyla deniz kendini temizliyor Her dalga sürüp atıyor dışarı, denizin içinde biriken pislikleri Ölmüş istiridyelerin kabuklarını, balık leşlerini, çöpleri Yapıştıkları kayalardan kopan yosunları, ölü çağanozları İçinde barındırdığı canlıların geleceği için deniz bunu yapmalı Sayısız güzelliklerinin devamı için her zaman tertemiz kalmalı. Aynı şeyi çocuklarının geleceği için bu toplumun insanları da yapmalı, Dalgalar örnek alınmalı, her dürüst ve duyarlı insan bir dalga olmalı İçimizdeki hainlerin, namussuzların, hırsızların, düzenbazların Kara bulutlar gibi üzerimize çöken, geleceğimizi karartmaya çalışan Bu ülkeyi çağın gerisine götürmeye çabalayan örümcek kafalıların Fütursuzca her yanı sarmalarına, değerlerimize küstahça saldırmalarına Tepkisiz kalmak, umursamamak, susmak ve kabullenmek yerine Denizi temizleyen dalgalar misali, toplumu temizleyen dalgalar olunmalı. Mayıs 2004 ************************************************************* Deniz, Yıldızlar ve Adam. O gece gökyüzünde ne bulut ne ay vardı Yıldızlar karanlıkta pırıl pırıl parlıyorlardı, Işıltıları denizde yakamozlara dönüşüyordu Adam kumsalda bir başınaydı, Kumun üzerine usulca uzandı Ellerini başının arkasına koydu, Gözleri sonsuzluğa daldı, Yıldızlar yavaş yavaş çoğalıyorlardı Gökyüzü gitgide genişliyordu, Sonsuz karanlığın derinliklerinden yıldızlar Adama göz kırpıyor sanki onu çağırıyordu. Deniz sessiz ve sakindi hiç kımıldamıyordu Adeta yıldızların çağrısını eşlik ediyordu. Adam yattığı yerden yükseldiğini hissetti Yavaşça yaklaşıyordu yıldızlara doğru Vücudunun ağırlığını hiç hissetmiyordu Olanlara hiçbir anlam veremedi Başını geriye doğru çevirdi aşağıya baktı Pırıltılı sakin bir deniz, uçsuz bucaksız bir kumsal Ve kumsalda bir adam gördü. Sırt üstü uzanmıştı kumsaldaki adam Ellerini başının arkasına koymuştu Hiç kıpırdamadan öylece yatıyordu Gökyüzüne, yıldızlara bakıyordu. Adam başını tekrar göğe çevirdi, Sonsuz karanlığın derinliklerine doğru Yıldızların ışıltıları arasından süzülerek Huzur içinde bir bilinmeze doğru gitti. Haziran 2004 ************************************************************* Denize Yürüdü Kadın.. Kumsalda kimse yoktu Denizden sert bir rüzgâr esiyordu Narin yüzünü bıçak gibi kesiyordu Saçları havalanmış dalgalanıyordu Geriye doğru uzanan eteği sanki onu çekiyordu Bedenine çarpan rüzgâra direniyor Bronz bir heykel gibi dimdik duruyordu İki yana açılmış kollarıyla Sanki hayata meydan okuyordu Gözleri ufka kilitlenmişti Bir cesaret abidesi gibiydi Hiç kımıldamıyordu Sonra başını öne eydi Elleriyle saçlarını topladı Çıplak ayaklarıyla yavaş adımlar attı Ayakları suya ulaştı Önce parmakları ıslandı Sonra devam etti yürümeye Su dizlerini aştı Islanan etekleri ağırlaştı Bacaklarına yapıştı Hiç duraksamadan yürüyordu Soğuk su bedenini donduruyordu O halâ dimdik yürüyordu ufka doğru Su boynunu aştı sanki denizle kaynaştı Sonra gözden kayboldu Suyun yüzünde birkaç köpük belirdi Onlarda bir süre sonra dağıldı Sonra su da duruldu O sonsuz yolculuğuna Sonsuz ufka doğru yürüyerek Denizden gidiyordu Ne bir ses çıkartmıştı Ne bir çığlık almıştı Ne geride bir ceset bırakmıştı Ondan son kalan ıslak kumdaki Birkaç ayak iziydi O izleri de sildi deniz Küçücük bir dalgayla Deniz saygı duymuştu Bu cesaret abidesi kadına İntihar etmemişti O Deniz basmıştı onu bağrına Güneş o gün daha hızlı alçaldı Ufuktan denize daldı Üşümesin diye bedeni O mağrur kadını sardı Sonra hava karardı Deniz karardı Kadın da Güneş de Deniz de Derin bir uykuya daldı Yıldızlar çok uzaktan göz kırpıyorlardı O gece ay da bir başka gülüyordu Gururlu insanlar Ölürken de gururlu ölüyordu İnsanlar duymasa da Doğa onlara saygı duyuyordu. Mayıs 2004 ************************************************************ Erken Doğmuş Bugün Ay.................! Erken doğmuş bu gün Ay Nedendir bilinmez bu telaşı Güneşe mi bu baş kaldırışı Işığını alırken güneşten Nasıl baş kaldırabilir Güneşin gücüne Nasıl dayanabilir Güneşin ışığına Isısına muhtaçken herkes Onu kim fark edebilir Belli ki şımartmışlar onu Ondan ilham alan şairler Haksızda sayılmaz hani Ondan etkilenip yazılmış Nice duygu yüklü şiirler Birkaç saat sonra Ay galip gelecek Güneş dağın arkasından Batıp gidecek Gök yüzü karardığında Yıldızların ışıltılarıyla Her geceki saltanatını sürecek Şairlere yine ilham verecek Sabahın ilk ışıklarıyla Gösterince yüzünü güneş Sessiz sedasız kaybolup gidecek. Ay hep varlığını sürdürecek Güneş de Yıldızlar da Şiirler de Peki onlardan etkilenip Yüzlerce Duygu yüklü Şiiri yazan Şairler Nerede ?   Haziran 2004 ********************************************************** Eski Sallanan Koltuk. Eskicinin vitrininde bir sallanan koltuk ilişiyor gözüme. Hasırları yırtılmış, boyaları sıyrılmış yorgun bir koltuk. Geriye doğru yatmış gövdesi, adeta dinleniyormuş gibi Donup kaldım önünde, yardım ister gibi bakıyordu gözlerime Çocukluğumdan beri hep bir sallanan koltuğum olsun isterdim Nedendir bilemem, hiçbir zaman edinemedim. Şimdi duruyor karşımda sımsıcak gülümsüyor bana Çağırıyor beni, hadi diyor beni buradan kurtarsana Giriyorum dükkandan içeri hiç pazarlık etmeden alıyorum Bu kadar yaşlı bir koltuk için pazarlık etmek gelmiyor içimden Onu inciteceğimden korkuyorum, ona fark ettirmeden parayı ödeyip Kucaklayıp sevinçle yola koyuluyorum, koltukta ben de çok mutluyum Benim çocukluk hayalim gerçek oldu, Asil, mağrur ve yorgun sallanan koltuk Köhne ve tozlu eskici dükkanından kurtuldu. Eve varıyoruz, odamın en güzel yerine koyuyorum Önce tozunu alıyorum, yavaş yavaş sallanıyor keyifle Yırtık hasırlarını düzeltiyorum dikkatlice Güzelliğini bozmadan güçlendiriyorum yorgun bedenini Arkasına gerdiğim birkaç sıra keten iple. Sıyrılmış boyalarına hiç dokunmuyorum Çünkü çirkin durmuyor, tam aksine Yaşlı bir adamın yüzündeki çizgiler gibi Onun meydan okuduğu yılları simgeliyor Yavaşça oturuyorum sallanan koltuğuma Kucaklıyor beni sanki teşekkür eder gibi Yavaş yavaş sallanıyor, fısıldarcasına gıcırdayarak Bana hazin öyküsünü anlatıyor. Gözlerimi huzurla kapatıyorum Bir masal dinler gibi onu dinliyorum İyi bir usta onu özene bezene yapmış Bir hasır ustası dantel gibi örmüş hasırlarını Sonra Kanlıca’da bir yalının sahibi satın almış O yalının en değerli mobilyalarından biri olmuş Tam otuz yıl denize karşı keyifle sefa sürmüş. Yalının sahipleri ondan bıkınca ve epeyi yaşlanınca Saltanatı sona ermiş, evin beyi onu bahçıvana vermiş. Yalının salonundan bahçıvanın kulübesine taşınmış Çok hor kullanılmış, hırpalanmış,yıpranmış, iyice aşınmış Beş yıl sonra kapıdan geçen bir eskiciye üç milyona satılmış, Rutubetli, tozlu, karanlık bir depoya fırlatıp atmışlar Yılmamış,usanmamış, direnmiş, pes etmemiş, dağılmamış Aylarca sabırla beklemiş, umudunu hiç yitirmemiş Dükkanda mal azalınca, depodan alınmış camın önüne konmuş Güneş ısıtmış içini, kurutmuş rutubetten şişen bedenini Kendini toparlamış, umutla, beklemeye başlamış Birkaç gün kimse yüzüne bile bakmamış, tam umutları tükenirken Birden bana rastlamış, onu kurtaracağımı bakışımdan anlamış Benim ona onun bana daha anlatacak çok şeyimiz var Bakalım ikimize de neler gösterecek gelecek yıllar. Ben onun kurtarıcısıyım, O benim çocukluk hayalim, İçin rahat olsun artık hiç korkma çilen bitti Yaşlı ve yorgun sallanan koltuğum benim. Haziran 2004 *********************************************************** Gece Temizledi. Güzelim sahil semtimiz çöplüğe çevrilmişti. Sahte gülüşlü portreleri her yere asılmış. Çocuk kanmaz sloganlar, salkım saçak amblemler. Ağaçlara, direklere bağlanmış, çivilerle çakılmıştı. Boş vaatler yazılı afişler dört bir yana yapıştırılmıştı. Arabaları, otobüsleri, dev hoparlörlerinden, Bangır bangır sevilen şarkıların çarpıtılmış hallerini Sabahtan akşama kadar çalıp çalıp duruyordu, Kimin kime ne dediği ne söylediği belli olmuyordu. Adamlar en şirin halleriyle ve şakşakçılarıyla birlikte. Kapı kapı dolaşıyor, kimi yakalarsa sarılıp öpüyordu. Sonra akşam oldu önce kalabalık dağıldı, sesler kesildi, Adamlar, şakşakçıları, arabaları, otobüsleri çekildi. Gecenin karanlığı bastırınca riyakâr gülüşlü portrelerde, pankartlarda, afişlerde, karanlığın büyüsü içinde kayboldu gitti. Güzel semtime bulaşan bütün bu kirlilikleri gece temizledi. Mart 2004 ************************************************************ Gece, Deniz ve Karanlık. Sahilde yürüyorum Gecenin bir yarısı Deniz kapkara Ay yok yıldız yok Zifiri karanlık gökyüzü Bütün hüzünlerimi emiyor Karanlık sular Sıkıntılarım gökyüzünde Uçup kayboluyorlar Hafifliyor yüreğim Rahatlıyor bedenim Boşlukta uçan bir tüy gibiyim İşte ben bu yüzden Geceyi, denizi ve karanlığı Çok severim. Haziran 2004 *********************************************************** Gölgem......! Güneş vurmustu sırtımdan önüme gölgem düştü. Bedenim miydi güneşin gücüne karşı koyan? Yoksa o bedeni dimdik tutan ruhum mu? Yürüdüm gölgem yürüdü, koştum gölgem koştu O bedenimden hep öndeydi, sırrı çözdüm sonunda Gölgeme gücünü veren şerefli, onurlu ruhumdu. Benim gibi bir adamın gölgesi de ancak böyle olurdu. Ama, ama böyle bir gölge nasıl olurda yerde dururdu Ona da çözüm buldum koştum bir duvarın önünde durdum Gölgem layık olduğu yeri buldu benim gibi dimdik ayakta durdu. Ama o da ne! güneş batmaya başladı gölgem soldu yok oluyordu. Hemen bir çözüm bulmalıydım tabi ki çok sürmedi çözümü buldum. Ben çözümlerin adamıydım koştum Topkapı sarayının duvarı dibine Geçtim bilmem kaç vat gücündeki aydınlatma projektörlerinin önüne Yerleşti gölgem bütün haşmetiyle tarihi duvarın üzerinde hak ettiği yere Gözlerim doldu bu ne büyük gururdu gölgem tarihin bir parçası olmuştu Sonra yine onlar geldiler, etrafımı sarıverdiler direndim dinlemediler O kahrolası beyaz gömleği yine giydirdiler,arabaya tıkıp götürdüler. Adamlara da kızamıyorum bıktılar, onlar yakalıyor ben kaçıyorum. Ne yapayım, hastanedeki odama güneş girmiyor, gölgemle buluşamıyorum Kimseye dinletemiyorum herkes birini sever ben gölgemi seviyorum Gölgemde ben kendimi görüyorum, deli diyorlar gülüp geçi yorum. Akıllılar birbirini sevsin bana ne ben gölgemdeki beni seviyorum Yıllardır herkesten kazık yedim artık sadece gölgeme güveniyorum. Gölgem saf, gölgem dürüst, gölgem sevgi dolu, gölgem dost canlısı. Gölgem hak ettiği yerde olmalı, gece gündüz dimdik ayakta durmalı Kimseyi kırmadı, kimseyi kandırmadı, kimseye kalleşlik yapmadı Bu dört duvarın arasından kurtulmak benimde gölgemin de hakkı. Yalnız ben değil bu hastanedeki bütün gölgeler dışarıda ve özgür olmalı, Buradaki sevgi dolu, dürüst gölgelerin, buraya düşmesine sebep olan Ahlâksız, kalleş, içten pazarlıklı gölgelere o beyaz gömlek giydirilip Bizim gölgelerimizin yerine bu hastaneye o gölgeler kapatılmalı. Nisan 2004  ************************************************************ Hatırlanırım deme...! Buza kazınmış yazı Kumsalda ayak izleri Bir kibritin alevi Ne kadar kalırsa baki Göçüp gittiğinde Bu dünyadan En çok sevenler bile O kadar hatırlar seni Çok mu abarttığımı düşünüyorsun? Yoksa saçmalık mı diyorsun? Söyle o zaman kaç yıl oldu Öleli Nazım Hikmet Ya Orhan Veli, Ahmet Arif Ya Can Yücel hangisini hatırlıyorsun Halâ abarttığımı düşünüyor musun? Eylül 2005 *********************************************************** İlk Çocuk Siyasi Mahkum Tanışalı birkaç ay olmuştu Her zaman bakımlı ve şık Sapsarı saçları, mavi gözleriyle Orta yaşın üzerinde ama halâ çok alımlı, Çağdaş, aydın bir Türk kadını İlk tanıdığım günden beri onda farklı bir şeyler vardı O gün tesadüfen rastlaştık sahilde, Oturduk bir çay bahçesinde sohbete daldık Hüzünlendi mavi gözleri, yıllar öncesine gitti. Kelimelere dönüşüyordu yıllardır yüreğinde biriktirdikleri. Anlattıkça, yavaş yavaş çözüyordum ondaki gizemi Ana okuluna giderken yaşıtları, neşeyle koşup oynarken O Mamak ceza evinde Türkiye’nin ilk çocuk siyasi mahkumu Anne ve babası tutuklanınca onu da ceza evine atmışlar. İsyan, türküleri olmuş ilk öğrendiği çocuk şarkıları Havalandırmaya çıktığında avludaki serçeler, oyuncakları Onun hiç kurşun askeri olmamış, gerek de duymamış. Onun gerçek duvarlar üzerinde nöbet tutan jandarmaları, gerçek askerleri varmış. Yaşıtları kelime dağarcıklarına çiçek, meyve, oyuncak isimlerini katarken Onun hafızasında, volta, havalandırma, avlu, koğuş, ranza, gardiyan,zindan Kelimeleri yerlerini acıyla kazıyarak almış. Bir yandan hüzün ve acı süzülüyor yüreğinden, Bir yandan gurur okunuyor gözlerinden Aydın bir ana, babanın evladı olmanın gururu O Türkiye’nin ilk siyasi çocuk mahkumu, Onu üzen ne beş yaşında girdiği hapishaneler, ne çektiği çileler Kimsenin bilmemesi üzüyor, yaşadıklarını Anılarını kaleme almış, birkaç yayın evine yollamış. Bu günün yayıncılarında beş yaşındaki kızın ki kadar yürek olmadığından Hiçbiri kitabını basmaya yanaşmamış, sudan bahaneler bulup geri yollamış Sarışın mavi gözlü küçük kız yılmamış, yüreğindeki umudu soldurmamış. Bir gün bir yolunu bulacak, acıyla, hüzünle, gururla dolu hayatını herkese duyuracak. Şimdilik sadece dostlarının tanıdığı Türkiye’nin ilk çocuk siyasi mahkumunu. Bir gün gelecek bütün Türkiye tanıyacak. Haziran 2004 "Serpil Okaygün'e" *********************************************************** İstiridye ve İnci.......! Denizin derinliklerinde yaşayıp giderken istiridye Bir dalgayla sert bir kum tanesi girdi içine, Çıkarıp atamadı, kurtulamadı Artık onunla yaşamak zorundaydı. Ama bir çözüm bulmalıydı Kum tanesini parlak bir dokuyla kapladı Artık canı yanmıyordu sorun hallolmuştu Üstelik kum tanesi çok da güzel olmuştu. Hoşuna gitti bu iş kat kat kapladı kumu Kocaman bir inci oluşturdu İyi bir iş başarmıştı bu işten hoşlanmıştı Kendisini rahatsız eden kum tanesinden Değerli bir mücevher yaratmıştı. Tam bunun gururunu yaşıyordu Olanlar oldu, bir adam onu buldu Bıçağını soktu istiridyenin bağrına Parçaladı istiridyeyi inciye sahip oldu Bir kumdan mücevher yaratan istiridye Başarısının bedeli olarak canından oldu Şimdi durup biraz daha düşünmek gerek Güzel şeyler üretmek bazen başa dert olur Ürettiğin değerliyse sahip olmak isteyenler Üzerinden çıkar elde etmek isteyenler İnsafsızca hançeri bağrına vurur, Yarattığın güzellikler bazen sonun olur. Haziran 2004 *********************************************************** İsyan............! Yettiniz artık ulan yettiniz Bütün değerleri yerle bir ettiniz Ne sevgi kaldı yüreklerde ne merhamet Canavara döndü millet. Baba, oğlun dilinden anlamaz oldu Gerçekler sanki film gibi sunuldu Çocukların katledilişi, anaların çığlıkları Magazin haberleri arasında klip oldu Boktan gündemler yaratıp başınız sıkışınca Haber programları yetişiyor imdadınıza Kamera karşısına geçirip kapıştırıyorsunuz Kendin dahi sanan salakları, Ha bire oyalayıp duruyorsunuz Düşünmeyi unutturduğunuz saf insanları Umurunda değil artık kimsenin yarınları Gördükçe yarattığınız ortamı Keyiften dört köşe oluyor Puslu hava bulmuş aç kurt gibi Sisin ardına gizlenmiş Ha bire götürüyorsunuz Ama göz ardı ettiğiniz bir şey var Halâ yok edemediğiniz aydın insanlar Bu filmi daha öncede izledi onlar Her şeyin farkındalar Balık ağı altında saklanmış gübre yığını gibisiniz Uzaktan bakan göz bir şey anlayamıyor Yakından bakan ne bok olduğunuzu görüyor Anlattığınız masalları artık kimse yemiyor Bu kadar sıkleti çekmez bu kantar Bu kadar başınca dayanmaz bu cidar Akıbetiniz meçhul değil çok aramayın Bu milletin tarihinde çok örneği var. Susuyorsa bazıları sanmayın korktuklarındandır Güvenmeyin avenenize onlar hep kazanandan yanadır Geliyor bir kasırga bilesiniz tozunuz bile kalmayacak Tek sorun var ortada bıraktığınız pislikleri Temizlemek biraz zamanımızı alacak 12 Eylül 2005 *********************************************************** Kadınlar...... Kimilerine göre, sevgili, yaren, yar Kimilerine göre, mukaddes varlıklar Kimilerine göre, ayakları altında cennet var Kimilerine göre, zavallı, aciz yaratıklar Kimilerine göre, alınıp satılan bir mal Kimilerine göre, hepsinin bir ederi var Kimilerine göre, zevk objesi varlıklar Kimilerine göre, kullanıp atılmalılar Kimilerine göre, çok tutar onların kullanıldığı reklamlar. Kimilerine göre, adamın namusudurlar Kimilerine göre, yoluna can koyulandırlar Kimilerine göre, başarılı her erkeğin ardında onlar var Kimilerine göre, sinsi, içten pazarlıklı mahluklar Kimilerine göre, koca imparatorlukları asıl yöneten kadınlar Kimilerine göre, kıskanılan, özenilen karşı cinstir onlar Kimileri abartırlar, kadınlığa transfer olurlar. Kimileri huzuru, mutluluğu dostluğu onlarda bulurlar. Kimileri onların kulu kölesi olurlar Kimileri onlar için besteler yapar, şiirler yazarlar. Kimileri kavuşamadığı için akıllarını oynatırlar Kimileri reddedildikleri için canlarına kıyarlar Kimileri onlar için vuruşur katil olurlar Gerçek ap açık ortada işte bu dünyada her şeyin odak noktasında kadınlar Allah aşkına söyleyin hangi erkek için bu kadar tanımlama yapmışlar Bana göre daha fazla inadın anlamı yok, kabul ediyorum bu dünya sizin kadınlar. Mayıs 2004 *********************************************************** Kedi............! Gecenin bir yarısında, soğuk bir hava dışarıda Çayımı yudumluyorum penceremin kenarında. Sağanak halinde yağmur yağmakta. Birden bir kedi ilişiyor gözüme Yolun kenarında kaldırımın tam ortasında Tüylerini kabartmış, sırılsıklam ıslanmış Onca sığınacağı saçak altı varken etrafta İnatla dimdik duruyor yağmurun altında Önce nedenini düşünüyorum sonra bir süre izliyorum Ne titriyor ne büzülüyor bir heykel gibi dimdik duruyor. Nedenini çözemiyorum sonra kendimi onun yerine koyuyorum Yüzlerce hemcinsi sıcacık evlerde ilgi ve sevgi görürken O sokaklarda hayatın zorluklarına göğüs germekte. Belki bir isyan bu duruşu kadere Belki de kader değil bu yaşadığı kendi seçimi. Sırnaşıp insan oğluna sığıntı olarak yaşamaktansa bir evde Özgür ve gururlu yaşamayı seçmiş kendine. O yüzden böyle dimdik duruyor. Yağmur ıslatırken, soğuk dondururken bedenini O keyfini çıkarıyor ödemenin özgürlüğün bedelini. Saygı duymaya başlıyorum bu sokak kedisine Milyonlarca insan üç kuruş menfaatleri için Gururlarını şereflerini ayaklar altına serip Dalkavukluk ederken birilerine Bu küçük sokak kedisi koskoca yüreğiyle Soğukta, yağmur altında meydan okuyor hayata, İnsan geçinenlere ders verircesine. 21 Şubat 2005 Saat. 03.50 *********************************************************** Kıymet Onun yüzüne bakmadan Görebiliyorsan gülüşünü Dokuna biliyorsan El sürmeden saçlarına Gözünden akan bir damla yaş, Senin yanağından süzülüyorsa Kilometrelerce uzaktayken Onun yüreğine çöken hüzün Çöküyorsa seninde yüreğine Onunla aynı anda Dokunmadan eline El ele dolaşabiliyorsan Yanında değilken onunla uyuyup Onunla uyanabiliyorsan Aldığın her nefeste Kokusunu duyabiliyorsan Maddesel hiçbir şeyin değeri yoksa Anlam taşımıyorsa onun yanında Sen gerçek aşk ı yaşıyorsun Varsın deli desinler sana aldırma. Kasım 2005 ********************************************************** Kim dur diyecek bu gidişe.............? İnanası gelmiyor insanın bu sergilenen rezilliklere Rüyasında görse hayra yormazdı bu millet on yıl önce Bir zamanlar kutsal sayılan aile yapısı yerle bir ediliyor Modeli yaratmış medya millet sürü gibi peşi sıra gidiyor Mahremiyet hak getire, kameralar stüdyo evin her yerinde Ölüp giden harcanmış bir gencin cenazesinde bile Babası ve anası halâ gelecek paranın derdinde En çok para veren kanal mezarlıkta çekimde Rezilliğin bini bir para, neidüğü belirsiz Bir alay soytarı sabahtan akşama kanallarda Önce birbirlerine düşürülüp sonra barıştırılıyor Aylarca bu saçmalıklarla gündem yaratılıyor Medya her gün yeni bir rezillik İcat ediyor, Halkımızda ha bire ilgi gösteriyor prim veriyor Rezaletin son perdesi ne hale geldiğimizin belgesi “ Pembe bir oyun ” Gencecik insanlar birkaç milyara eşini pazara çıkarıyor Para tek değer halini aldı şeref, namus, haysiyet mazide kaldı Yürek dayanmıyor artık milletin düştüğü bu hale, Bu millet ne zaman yetti artık durun diyecek. Bu rezaletler daha ne kadar sürecek Aralık 2005 ************************************************************* Korkulan bazen hoş gelir..................? Aradan geçmişse yıllar Yitip gitmişse umutlar. Boşaysa bütün çabalar Yıllar sonra maddeselleşmişse Dillere destan aşklar Hayalse gerçek sandığın yar Yoksa sevgi, sevdiğin kadar Yoksa güven, güvendiğin kadar Yoksa değerin Senin verdiğinin binde biri kadar Aşağılanıp horlanmışsan İncitilip, kırılmışsan Adam yerine konulmamışsan Ve halâ delice seviyorsan Bir gün birden bire başlar Senin senle çatışman Saygın, onurlu, şerefli benliğin Çöker üzerine aptal aşık benliğinin Gırtlak gırtlağa gelirler. Onurlu kimliğin göm yüreğine sevgini Kurtar haysiyetini çek git diye diretir Aptal aşık kimliğin halâ diretmektedir Sevgi her şeyin üstündedir, Sevgin, sevdiğin olmadıktan sonra Onur, gurur dediğin nedir. Günlerce boğuşur, çatışır dururlar Aynı bedende iki ayrı kişilik Sonra dar gelmeye başlar bedenin Yenişemeyen iki ayrı kişiliğine Patlayacak gibi şişer damarların Zonklamaya başlar beynin Çıkmak istercesine yerinden Bu yaman kavganın çığlıkları Yükselir ruhunun derinliklerinden İki kişiliğinde yenişemezse Her raunt hep berabere biterse Yorulur bedenin, tükenir drencin İşte o noktaya geldiğinde Herkesin korktuğu son Sana başlangıç görünür Yenişemeyen iki kişiliğin yenişir Çözülemeyen sorun da çözülür Ölüme bu noktaya gelip gidenler Asla korkmazlar ölümden Güle oynaya düğüne gider gibi ölür. Temmuz 2004 *********************************************************** Kozaya girmek.......! İşlersin ömrünü yıllar yılı nakış gibi Arkadaşların, dostların, yarin, yavrun Gözünde hep kusursuz görünürler sana. Senden bir şeyler vardır onlarda Onlardan bir şeyler de sende Öyle bir ahenk içindedir her şey Mükemmeli yakaladım sanırsın Huzurludur yüreğin uzun yıllar Avutursun kendini yaşarsın Sonra bir gün dökülür boyalar Yok olur zahiri görüntüler Ortaya çıkar gerçek yüzler Kırılırsın, kızarsın, inanamazsın Bir anda her şey değerini yitirir Gözünden akması gereken yaşlar Başlar yüreğine akmaya İçin için içini yakmaya Tutunacak tek bir dal bulamazsın Bırakırsın kalan hayatını akışına Soyutlarsın kendini her şeyden Kozasının içindeki ipek böceğine dönersin Delip çıkamazsın o kozayı kelebek olamazsın Sokarlar kaynar suya kavrulur gidersin. Eylül 2005 ************************************************************ Köyümü yok etmişler. Bir tepeden baktım içim buruk yaşlı gözlerle Beton yığınlarının altında ezilmiş köyüme. Çocukluğumun en güzel günleri burada geçmişti, Otuz yıl önce buralar göz alabildiğine yeşildi Baharda bembeyaz papatyalar açardı kırlarında Yazın sarı katır tırnakları sarardı şu tepeleri Kestane ağaçları vardı şu villaların yerinde Kasım ayı gelince saka kuşu sürüleri gelirdi Cıvıl cıvıl kuş sesleri kaplardı dört bir yanı Pırıl pırıl bir dereydi şu leş kokan kanalizasyon Dere balıkları, su kaplumbağaları kurbağalarla doluydu Kamışlar biterdi kenarlarında, sonra bir sürü salkım söğüt Geceleri çakallar ulurdu şu blokların yerindeki ormanda Uçsuz bucaksız bir kumsaldı şu pis barakalarla dolu sahil On beş ev vardı bahçelerinde meyve ağaçları gül fidanları Şimdi ne o köy evleri kalmış ne meyve ağaçları ne gül fidanları Kanserli hücreler gibi çoğalmış sarmış dört bir yanı beton yığınları Bütün güzellikleri yok etmiş yutmuş para babalarının lüks villaları Bahçe yapmışlar villalarına yere mermer kaplamışlar Gülleri sökmüşler Plastik saksılara yapay çiçekler koymuşlar Kestane ağaçlarını kesmişler dekoratif bahçe masaları olmuş ************************************************